Passend behandelplan

Het passend behandelplan draagt bij aan passende zorg doordat we per individuele patiënt niet alleen kijken naar wat er technisch mogelijk is in een behandeling of wat volgens een richtlijn gepast zou zijn, maar vooral: wat past er bij een individueel mens? Wat past er bij zijn voorkeuren, wat past er bij verwachtingen en wat past er bij de context waarin die patiënt leeft en woont. 

Ik heb inderdaad een gesprek gehad met een verpleegkundige die mij een aantal behandelingen voorspiegelde. Zij had in feite 3 opties: ten eerste wilde zij in 
overweging geven om opnieuw te laten opereren. De tweede optie was bestralen. De derde optie was om de wond gewoon te laten herstellen. Het gesprek met de verpleegkundige heb ik als heel gunstig en heel goed ervaren. Juist omdat ze mij de ruimte liet om ook mijn mening naar voren te brengen. En dat vond ik ook zeer belangrijk. Want ja, als patiënt denk je toch, je ligt wel eens een uurtje wakker ’s nachts en dan denk je: ‘Hoe gaat het allemaal?’ Nou, dat is prima tot uiting gekomen. Ik kon het ook overbrengen en ze heeft het naar mijn idee duidelijk meegenomen. 

En doordat we nu de verpleegkundige die de patiënt gesproken heeft op de poli ook onderdeel laten zijn van het MDO, wordt er tijdens dat MDO niet alleen maar technische informatie met elkaar gedeeld, maar ook de context, de doelen en de voorkeuren. En dat leidt tot andere besluitvorming. 

Je kunt daadwerkelijk ook echt je eigen professie verder vormgeven. En zoek daarbij ook medestanders, want het is niet eenvoudig, verandering. Maar zoek daarbij ook medestanders. En ga met elkaar daarover in gesprek. Want het is het waard. 

Nou ja, als ik kijk naar mezelf als arts dat het voldoening geeft dat je iedere patiënt die aandacht geeft waar die recht op heeft en niet alleen naar dat hele kleine stukje
kijkt van ‘Wat is dit voor tumor en hoe haal ik die eruit?’ maar ook ‘Is dit passend bij de patiënt die ik voor me heb?’ En wat we bij patiënten zien is dat die zich ook 
echt gehoord voelen. En dat behandelingen die beter bij een individuele patiënt passen ook leiden tot minder onnodige bijwerkingen en minder complicaties.

Andere patiënten zou ik willen vertellen: Laat niet zomaar elke beslissing over je heen komen. Praat erover mee, vraag, probeer je licht op te steken en ga erop door.

Ik zou vooral andere verpleegkundigen willen meegeven dat ze dit moeten gaan doen. Het is spannend, het is lastig, maar het geeft heel veel werkplezier en je kunt echt daadwerkelijk iets betekenen voor de patiënt.

Wat ik zou willen meegeven aan andere artsen die ook in de zorg werken en met hun patiënten bezig zijn is: durf te veranderen. En durf kritisch te kijken naar de manier waarop je tot nu toe je vak hebt uitgeoefend. En maak gebruik van de vernieuwingen die er zijn.