Werken bij het Zorginstituut - Projectleiders

Wie ben je?

Nou, ik ben Bas Veerman, 47 jaar oud, geboren in Colombia en nu werkzaam bij Zorginstituut.

Mijn naam is Sandra Landa. Ik ben moeder van 2 kinderen. Daarnaast sport ik ook graag. Ik fiets in de winter graag door de bossen en in de zomer over de weg door de bergen. En tegenwoordig doe ik ook iets met vogels kijken.

Ik ben Reinier Morra. Op mijn vijftigste ambtenaar geworden. Leuk omdat te mogen doen. Voorheen ben ik softwareondernemer geweest en strategieconsultant. Van huis uit een natuurkundige. Dus veel geleerd over de zorg afgelopen jaren. ant het was niet mijn werkveld hiervoor.

Hoe ziet jouw werk er als projectleider uit?

Ja, heel divers. Ik hou me enerzijds als projectleider bezig met  het aansturen van het team. Maar daarnaast denk ik dat ik ook heel erg druk ben met stakeholdersmanagement. En dat vind ik eigenlijk het leukst. Partijen tot elkaar brengen en met een concreet resultaat naar huis gaan.

Waarom heb je voor het Zorginstituut gekozen?

Ik ben via via bij het Zorginstituut terechtgekomen. Maar de stap naar ambtenaar is wel bewust geweest. Het is leuk dat je met complexe puzzels bezig bent hier. We werken samen met en voor het veld en dat moet je overzien en alle belangen bij elkaar brengen en zorgt dat het gaat werken.

Ik hou van informatiekunde. Ik werk bij de afdeling informatiemanagement. Ik vind het leuk om techniek naar beleid te brengen en die verbinding te leggen. En natuurlijk het maatschappelijke belang waarvoor je hier zit.

Hoe ervaar je de sfeer en de cultuur?

Nou, vooraf verwachtte ik een soort ambtelijke cultuur. Maar toen ik hier eenmaal begon merkte ik dat de sfeer open was. Transparant. Iedereen wil je helpen. En ik voel me heel fijn hier.

Op welke manier draag jij bij aan passende zorg?

Mijn doel is om een bijdrage te leveren aan het project waar ik nu aan werk. En dat is het operationaliseren van het begrip passende zorg voor een heel domein, namelijk fysio en therapeutische zorg. Dus zonder passende zorg heb ik hier geen baan.

Preventie, het programma waar ik mee bezig ben, is een belangrijke vierde principe eigenlijk van Passende zorg. Dat gaat namelijk over: zet gezondheid centraal. En in alles wat wij doen met het programma proberen we altijd te zeggen: wat draagt dit bij aan gezondheid? Wat draagt dit bij aan Passende zorg? Helpt dit de burger om gezonder te leven?

Wat maakt mijn werk uitdagend of interessant? Ik denk dat het werken met de verschillende partijen, alle belangen die er zijn. 

Ja, techniek vertalen naar beleid, dat blijft leuk. Sommige mensen zeiden, als je op beleidsniveau zit, bij techniek zeggen we: elk dingetje moet rechtop staan. Dus dat betekent dat details belangrijk zijn. Maar op beleid wil je vaak wat hoog over doen, maar dat kan niet altijd. Dus er zit soms best wel een spanningsveld op. En wat het uitdagend maakt is ook dat je het altijd met collega's moet doen. Je moet samenwerken om een probleem goed in kaart te brengen en ook zeg maar de juiste stappen te kunnen zetten. Je kan het nooit alleen en dat vind ik heel leuk aan dit werk.

Misschien een klein stapje terug. Ik vind mijn baan niet leuk, ik houd van mijn baan. En dat is misschien het verschil dat ik merkte toen ik hier ging werken. Ik voel passie. En waarom voel ik die passie eigenlijk? Omdat ik dagelijks bezig kan zijn met een voor mij heel erg belangrijk maatschappelijk thema: de zorg in Nederland. En als projectleider hoop ik een steentje te kunnen bijdragen aan aan het toekomstbestendig maken van de zorg.

Hoe zijn je collega's?

Prettig om mee te werken. Ik merk dat iedereen erg gedreven is, maatschappelijk betrokken ook die hier werkt. En dat je ook nou zowel de lol kan hebben met elkaar, ik ga met iedereen mee op skivakantie, tot aan ook gewoon dat je ook goede inhoudelijke discussies met elkaar kan voeren. Ook over het scherpst van de snede, dus dat daagt elkaar lekker uit. 

Noem eens een leuke situatie op het werk?

Nou, ik vind eigenlijk de kerstborrel altijd heel leuk dat ik met iedereen kan dansen. Maar als ik naar mijn werk kijk, vond ik echt een leuke situatie dat we een bijeenkomst mochten voorzitten waar kinderverpleegkundigen er met elkaar niet uitkwamen. Wat vinden wij nou goede zorg voor kinderen die heel ziek zijn? En na 3 bijeenkomsten waren we eruit. Ze hebben het goed opgeschreven en waren allemaal heel blij met het resultaat.

Waar ben je trots op?

Nou, als projectleider probeer ik eigenlijk het proces naar de eindstreep te brengen. En daarvoor zijn in mijn traject heel veel stappen nodig. Heel veel verschillende belangen. En de verschillende agenda's van partijen maken het soms heel lastig. Dus we voeren lastige discussies. Maar op moment dat wij in een werkbijeenkomst een stapje maken en partijen weer een stapje verder naar de eindstreep hebben getrokken, daar ben ik trots op.

Hoeveel dagen per week ben je op kantoor?

Ja, daar had ik het net over. Dat is op dit moment 2 à 3. Maar eigenlijk zou ik niet op kantoor moeten zijn. Want we doen veel met het veld samen. Dus ik zou eigenlijk 1 dag op kantoor moeten zijn, en 1 of 2 dagen op locatie moeten zijn. Dus dat is een voornemen voor volgend jaar, om meer naar buiten te gaan en kijken wat er gebeurt in het veld en dat mee naar binnen te nemen.

Verkoop je functie in 20 seconden.

Passie, passie en vertrouwen van de organisatie en van de partijen, die zorgen er voor mij voor dat ik als projectleider geniet van elke dag hier bij het Zorginstituut.

Als je maatschappelijk relevant bezig wilt zijn, in complexe situaties binnen de zorg. Dan zou ik gewoon komen werken bij het Zorginstituut.